DAG 6 - FONCINE LE BAS-BUMILY

8u.= De dag begint weer vroeg, en we zitten reeds op onze fiets.

 

Het traject gaat direct in dalende lijn, dus op de grote plaat vooraan. Maar….. bij het schakelen breekt mijn linker schakelhendel af! Omdat we dit niet kunnen herstellen, wordt het de volgende dagen plan-trekken!

 

Enkele uren verder na een serieuze afdaling van 7 km, in natte, dus frisse omstandigheden (een windvestje is hier zeker géén overbodige luxe) bereiken we St. Claude. Van hieruit 13.5 km bergop de ”Colle de la Croix de la Serra” over. Een hoogte van 1.049 m met een stijgingspercentage van gemiddeld 5 %. De zon is intussen beginnen te schijnen, het is warm en geen pijltje wind. We stoppen om wat kledij uit te doen en in de rugzak te moffelen. De weg naar de top is lang, en ieder rijdt op zijn eigen ritme.

 

Boven op de top, krijgt Alice een appelflauwte en na het innemen van een “gelleke” en voldoende energiedrank, fleurt ze weer op en krijgt ze terug wat kleur.

 

Ondertussen is de volgwagen met Louis en Lyda ook gepasseerd en worden we weer verwent met bananen, chocolade en energierepen. Na een halfuurtje bekomen, vervolgen we onze weg. De volgende uren verlopen meestal in dalende lijn. Dit hebben we welverdiend, en zijn er niet treurig om.

 

 

Bij de passage in Bellegarde sur Valserine, een dorpje in de Rhone-Alpes, gaat het weer lichtjes bergop. Met de laatste 8 km, een onverwachte stevige klim voor we Rumilly bereiken. De panorama’s zijn schitterend, maar donkere wolken dreigen.

 

Rumilly maakt deel uit van het arrondissement Annecy, een stad in het oosten van Frankrijk met het overbekende “Meer van Annecy”, flirtend met de grens van Zwitserland. Een echte aanrader! 

 

Voor we onze bestemming bereiken; het Albhotel Grill te Alby, een 7 tal km buiten Rumilly, worden we nog getrakteerd op een hevige plensbui. Als 3 verzopen zwervers dwalen we rond tot dat ik doornat het even waag de weg te gaan vragen bij een bankkantoor.

Courage klinkt het!

 

Ook moeten we even verder rechtsomkeer maken; Alice is namelijk achtergebleven en de verkeerde richting ingeslagen!

 

Eindelijk arriveren we in onze slaapplaats waar Louis ons al staat op te wachten.“Ge weet maar nooit met die mannen”, zal hij denken. En zoals een goede huisvader- en moeder het past, worden we direct verwelkomt met een tas sterke koffie.

 

 

Na enig overleg met de receptie, mogen onze drijfnatte kleren en schoenen de nacht doorbrengen in het chauffage-kot van het hotel. Vandaag komt er weer 130 km bij op onze teller.