DAG 3 - METZ-RAMBERVIILERS
De benen en het koppeke zijn nog moe, maar The show must go on!
Na een stevig ontbijt klaart de hemel op, en krijgen we de goesting terug.
Alle eetbare restjes die overblijven verdwijnen vakkundig in de rugzak. Want wat blijkt,
ook minder lekkere koeken doen wonderen in de namiddag!
We leren elke dag bij!
Vandaag trekken we richting Rambervillers, een klein arbeidersdorpje vlakbij Epinal.
De eerste 30 km fietsen we langs het water over een glooiend parcours, met een stevige wind in de linkerflank.
Dat belooft; straks vliegen we die kant op!
En zo gebeurd het ook; de volgende 50 km beukend tegen de felle oostenwind, door de vlakten met braakliggende velden. Er staan hier niet voor niets talrijke windmolens! Daar word je sterk van, beeld ik me in. Tot nu toe heeft de zon haar beste kant laten zien: drie dagen heerlijk weer.“
Wat zullen we bruinen!”, denken we. Maar…. Bruinen begint bij ROOD! De brilmonturen krijgen vorm op ons gelaat; neus en lippen beginnen te branden.
We passeren Lunéville, een mooie stad met pal in het centrum een kasteel, “Het Versailles van Lotharingen”. Van toen af rijden we terug door de beschutte bewoonde wereld en het parcours wordt iets gemakkelijker.
Na 135 km komen we aan in Rambervillers. Na even zoeken vinden we ons hotelletje tussen de talrijke oude huizen.
Evaluatie van de stevige rit bij ne goeie trappist! De afterparty begint al, nog vóór we gedoucht en gegeten hebben. Het is intussen ook duidelijk wie de beste klimmer is. De bolletjes trui wordt dan ook voor het eerst uitgereikt!
Logies in Le P’tit Bouchon,
een typisch Franse overnachting; géén overbodige luxe, volks en zéér gastvrij. Héérlijk!